Asturias, por qué?

Asturias, por qué?

We hebben veel gereisd. 20 jaar lang creëerden we een leven van werken, afgewisseld met reizen van maanden naar Azië en Zuid-Amerika of we reden wekenlang met onze oude Citroënbus door Frankrijk, Spanje en Noorwegen. We kozen steeds voor tijdelijk woonruimte in plaats van voor een eigen, vaste plek. Maar dat gaat veranderen!

Tijd

Wat hebben we veel mooie plekken bezocht. We trokken zonder agenda of plan met onze rugzak door kleur- en geurrijke dorpen en steden of staarden ademloos naar de natuur om ons heen. Of we zaten gewoon. Op een trottoir of in een park om het plaatselijk leven met alle bijbehorende gebruiken en gewoonten aan ons voorbij te zien trekken. Het zijn al deze momenten op al deze plekken geweest waarop ik nu met oneindig veel dankbaarheid terug kijk. Dankbaar dat het me gegeven was om deze reizen te maken. En dat ik het ook gedáán heb. Niet uitgesteld maar aangepakt. De meest waardevolle ‘meepakker’ is echter het besef dat er veel soorten van geluk in even zovele omstandigheden zijn. Natuurlijk gaat dat over veiligheid, vrede en gezondheid. Maar ook het hebben van tijd. Of eigenlijk hoe deze wordt besteed. Het is altijd dat laatste geweest waardoor wij in de gelegenheid waren om echt iets van een land, een cultuur of de persoon waarmee we spraken te leren kennen. De tijd die de schrijver in Santiago de Chile, de schoenmaker in Yogyakarta, de huisjesverhuurder in Andalusië, de taxichauffeur-familie in Thailand of wat dorpsbewoners in Laos uittrokken om hun verhalen, hun geluk, hun eten met ons te delen.

Uitgereisd

De laatste grote trip die we maakten bracht ons in 2017 / 2018 gedurende een half jaar naar Spanje, Italie, Costa Rica en Chili. We hadden geen plan maar lieten ons sturen door inspiratie uit wat we onderweg lazen, hoorden of meemaakten. Dat was niet zo makkelijk als we gedacht hadden en juist dát heeft ons uiteindelijk mooie en waardevolle inzichten opgeleverd. Over onze liefde, het hebben van een eigen plek en over hoe we ons leven verder wilden vormgeven.

Asturias, por qué?

Voordat we eind januari van dit jaar in Asturias neerstreken, waren we er één keer eerder geweest. 18 jaar geleden. We hebben toen veel gewandeld. In de Picos de Europe en aan de kust. Eerlijk gezegd kan ik er niet veel details van oplepelen. Het was niet mijn scherpste periode als het gaat om bewustzijn. Bewust zijn. In het moment.

Wat ik me wél herinner, was dat het bergachtig was. En groen. Dat er ruimte en ruigheid  was. Het waren precies deze kenmerken die me veel later tot ontroerends toe zouden raken in Patagonië. Het diepe zuiden van Chili.

En nu, iedere ochtend, als ik met een kop koffie naar buiten loop en in de verte de bergtoppen zie, of de mist die vanuit de vallei waarin we wonen optrekt, raakt het landschap me weer. Zo vruchtbaar, ruig en weelderig groen.

Hier wil ik zijn

We hebben niet de ideale start gehad, zou je kunnen zeggen. Na 6 weken werd de noodtoestand rondom Covid-19 afgekondigd. Toch heb ik geen moment gedacht aan ‘terug gaan’. Het is alles wat ik hierboven schreef, vermeerderd met het levenstempo en  de open houding van de meeste mensen die ik hier ontmoet. De tijd en de wijze waarop men die doorbrengt lijken een andere betekenis te hebben. “Hier wil ik zijn” zei ik eerder in een filmpje aan vrienden en familie en zo is het.

Hier wil ik zijn.